وقتي كه از پله ها بالا مي روم به ديگران خوبي مي كنم چرا كه در موقع سقوط با همين مردم روبرو مي شوم .
چند روزيست كه اتفاقات بسيار عجيب و غريبي در سازمانها در حال وقوع است، جايگاه و پست سازماني و تنه خيلي ها به لرزه درآمده . بسياري از افراد كه به مديران ارشد سازماني وابسته بودند رنگ عوض كرده اند و موضع و رفتارهايشان بسيار تغيير كرده و ي جورهاي همه با هم مهربان شده اند . مديراني كه يك هفته بايد توصف بودي تا زيارتشان كني حالا مرتب به اتاق كارشناسان سر مي زنند و در بعضي از موارد حق را به كارمندان سازمان مي دهند . افرادي كه در حوزه هاي تخصصي خود مشغول فعاليت هستند و تضمين كننده جايگاه آنها رفتار و كردارشان بوده از تغيير و تحولات باكي ندارند و در بعضي از موارد بسيار خوشحال هستند . روز مرگ مدير روزيست كه زير دستانش از رفتنش خوشحال باشند . اميدوارم كه هيچ مديري به چنين مرگي مبتلا نشود .
۱ نظر:
بهمن عزیز
با نظرت کاملا موافقمو می خواهم آن را عمومیت بدهم و بگویم روز مرگ هر فردی در سازمان روزی است که دیگران(البته اگر خود آنها پیشتر به این بیماری مبتلا نشده باشند) از رفتن او خوشحال می شوند.
من وبلاگم را بعد از مدتها به روز کردم خوشحال می شوم یک سر بزنی.
در پناه حق
ارسال یک نظر